Anneke de Vries

Als privépersoon:
Ik geniet van de rust en de stilte om mee heen, en van de lege straten. Ik geniet van de tijd die ik heb om te wandelen en te fietsen en in de tuin te rommelen, zelfs wekelijks mijn oude moeder uitgebreid te bezoeken op 1,5 meter, lekkere soepjes te maken en pannenkoeken te bakken, om mijn koormuziek te zingen en op mijn blokfluit te spelen. Met veel plezier ruim ik al die overtollige of verouderde boeken op, verkoop ik de kampeerspullen voor een habbekrats aan iemand die er hopelijk plezier aan gaat beleven, en leg ik overige ballast klaar om later naar de Milieustraat te brengen. Voor mij persoonlijk is het een heerlijke tijd. Minder is echt meer.

Als zorgprofessional:
Met pijn in het hart zie ik ernstig zieke patiënten naar de Intensive Care gebracht worden, artsen en verpleegkundigen zich bijna kapot werken om hen te verplegen en te behandelen, en het resultaat? Ondanks de gigantische inspanningen van mensen en apparatuur en gigantische kosten overleven velen het niet, en wie het wel overleeft heeft na de opname een loodzware weg te gaan. De kans dat men weer wordt zoals men was is heel klein. Wat is dan goede zorg? Moet je alles inzetten wat kan? Zijn we beter af met minder behandeling? Deze vragen moeten we serieus bespreken en dan ook niet bang zijn om eens een paar stappen terug te zetten. Ook hier zou minder heel goed meer kunnen zijn.