Lucas 3, 1-6
Baruch 5, 1-9
Sinterklaas
Bij de intocht van de Sint ging het niet zoals het altijd gaat
Wat was het dit jaar toch verschrikkelijk stil op straat
behalve de Pieten en de burgemeester bijna geen persona
‘liever geen grote intocht vanwege corona
slechts enkele kinderen met hun ouders ingeënt!’
zo riep de regering bij het persmoment
en vaak genoeg al helemaal geen maneschijn en rozengeur
soms werd Sinterklaas binnengelaten door de achterdeur!
‘Het is me toch wat’ verzuchtten de Pieten
hoe moeten de kinderen toch genieten
wat een gejeremieer en wat een treur
het hele land is in de mineur
de kinderen zetten nog wel hun schoen
maar voor de Pieten is het bijna geen doen
de schoenen lijken wel verstopt en dichtgeklonken
want iedereen is de moed in de schoenen gezonken.
‘Vol verwachting klopt ons hart’
wie de koek krijgt of de corona-gard.
De goedheiligman kan het wel weten
het is net als vroeger in de tijd van de profeten
toen zat Israël in ballingschap gevangen
en verstomd waren alle gezangen
geen hoop meer en geen moed
alleen nog ellende en niets was goed.
Toen gaf Sint aan de profeet Baruch deze woorden
in de hoop dat de mensen ze wel hoorden
die woorden had Sinterklaas al eerder aan Jesaja gegeven
en ze zijn sindsdien telkens weer waar gebleven:
‘De hoogste bergen en alle heuvelen
zullen ooit allemaal sneuvelen
de diepste dalen en ravijnen worden opgevuld
desnoods met pepernoten, heb geduld,
kromme wegen worden recht
zo heeft God, de Heer gezegd.
Hij komt zelf, om te beëindigen al je treur
hij komt op brede banen – en niet door de achterdeur.’
Het liefst zou de Sint deze woorden ook tegen jullie herhalen
zodat jullie weer van moed en toeverzicht gaan stralen
dat jullie niet klagend en versaagd trappen in de corona-val
maar dat jullie hardop zingen: ‘dat een nieuwe wereld komen zal’
Maar zojuist kwam de iPad-Piet
aan Sinterklaas vertellen wat hij ziet
Even ging hij zitten in de berm
en keek vol verbazing op zijn scherm
op wewewe stadskloostermariken punt enel
ziet hij jullie vieren in de Boskapel
en ziet hij – hij heeft wel twee keer gekeken –
dat jullie op de adventskrans de kaarsen aansteken
twee maar liefst, met heel veel zwier
en het zullen er nog worden vier!
En dan lezen jullie ook nog over Johannes
de doper in de woestijn en in de savannes.
Johannes is trouwens een goede vriend van de Sint
want er is zoveel wat die twee verbindt
net als Sinterklaas het doet bij angsthazen
zo doet ook Johannes hen weer moed inblazen:
‘midden in de woestijn van je leven
wanneer je daar zit met angst en beven
kom dan naar het water en laat je dopen
dan krijg je weer kracht en kan je weer hopen.’
Zo bereidt Johannes de weg, het kan de Sint bekoren,
zodat het kerstkind op kerst wordt geboren
En zoals Johannes voor Christus de weg doet bewaken
zo rijdt ook Sinterklaas ‘op de hoge, hoge daken’
en ook al is het leven als een schoorsteen zwart als roet
dan komt de roetveeg-Piet melden: het komt goed
en net als Johannes zegt ook Sinterklaas
aan het einde wordt uiteindelijk het goede de baas.
Zo zijn Johannes en Sint allebei
bode van een nieuwe tij.
Denk nou niet: dit zijn slechts mythen
nee, de goedheiligman zoekt nog Pieten
Pieten die een kaarsje aansteken in het duister
steeds eentje meer op weg naar de luister
dat je als het moeilijk wordt niet zwicht
maar dat je op weg gaat naar het licht.
En ook al krijgen we weleens dreunen
dat we elkaar vasthouden en steunen.
En denk dan niet: dat kan ik niet.
Nee, je bent een hele Piet.
Sinterklaas trof dit jaar een land in mineur
hij kwam binnen door de achterdeur
vanavond vertrekt Sinterklaas hoog te paard
want uiteindelijk krijgt corona toch de gard.
En jullie gaan verder zonder schromen
midden in de woestijn zal water stromen
Ga moedig verder op weg naar het licht
het feest van kerstmis is al in zicht
In het oosten zie je het al gloren
je kan al bijna de engelen horen
en dan klinkt het met gejuich in de stal:
‘dat een nieuwe wereld komen zal!’
Ekkehard Muth, 5 december 2021
