Johannes 14, 15-21
Handelingen 8, 5-8; 14-17
Moederdag
Vandaag op moederdag vieren Beer en Morris uit onze gemeenschap in de Cenakelkerk hun eerste communie. Het groepje was dit jaar te klein om zelfstandig de communievoorbereiding te doen. Maar vanuit hier zijn we vanochtend in gedachten bij hen, en komende zondag zullen Beer en Morris in onze gemeenschap voor het eerst de communie ontvangen.
Als je kind de eerste communie doet dan besef je misschien twee dingen. Ten eerste: je kind wordt groot, je moet het een beetje loslaten, want het doet nu ook in het geloof de eerste zelfstandige stappen. En ten tweede besef je dat je kind in jouw geest verder gaat. Jij hebt geprobeerd om jouw kind iets van je geloof mee te geven, en je kind pakt het op en geeft er een eigen draai aan.
Loslaten, en toch zien dat je op een nieuwe manier verder leeft. Ook Jezus maakt dit mee. Hij leeft zelf in de geest van zijn vader, maar er komt een tijd dat hij er niet meer is, en dan zal hij voortleven in zijn leerlingen en in alle mensen tot op de dag van vandaag.
In de kerk noemen we dat de Heilige Geest. Zoals God de vader in zijn zoon zichtbaar is geworden, zo wordt hij door de heiige geest in ons zichtbaar. God in mensen.
Dat is een beetje zo als wanneer je opeens merkt dat je bepaalde dingen net zo doet als je eigen ouders. Je staat er niet zo bij stil, maar opeens valt het je op. Dan is het alsof jouw vader of moeder in jou voortleven.
Johannes heeft het in zijn evangelie over de mannelijke lijn. Van vader op zoon. Maar gelukkig – zeker vandaag op moederdag – kennen we in onze kerk ook een sterke vrouwelijke lijn. De lijn van Maria. En in onze traditie van de Augustijnen kennen we ‘Onze Lieve Vrouw van Goede Raad’, Maria van Goede Raad. We hebben hier haar beeld uit de Paterskerk in Eindhoven wat ons door de Augustijnen toevertrouwd is.
Onze icoon hier is een afbeelding van het originele fresco in de kerk van Genazzano. Genazzano ligt iets ten zuiden van Rome en de kerk wordt al sinds 1356 door de Augustijnen bediend. En passend bij Augustinus met zijn ‘trek steeds verder’ blijkt ook Maria van Goede Raad een moeder te zijn die mee gaat.
Volgens de legende was haar beeltenis eerst in Scutari in Albanië. Maar toen de Turken kwamen en het christelijke geloof verdrongen werd, vertelt de legende hoe twee mannen in 1467 zagen hoe de beeltenis door twee engelen van de muur werd afgenomen en door de lucht naar Italië vervoerd. De mannen volgden dezelfde route als de engelen en liepen droogvoets de zee over. En vanuit Genazzano wordt verteld dat tijdens de vespers op 25 april zich opeens een wolk vormde, en toen de wolk weer oploste verscheen het beeld uit Scutari op de muur van de Augustijnenkerk in Genazzano. – Sindsdien wordt ieder jaar op 26 april in de Orde der Augustijnen het feest gevierd van Maria van Goede Raad.
Dan kan de evangelist Johannes het allemaal heel ingewikkeld uitleggen met van vader op zoon en heilige geest, maar misschien spreekt Maria van Goede Raad veelmeer tot de verbeelding. Maria, onze moeder die op wonderbaarlijke manier met ons meegaat.
Nu kan je zeggen: ja, dat is een mooie legende, maar zo kan het in het echt toch niet gegaan zijn. En inderdaad, in het echt kan het niet zo gegaan zijn, maar dat betekent niet dat het niet waar is. Jij gaat als moeder toch ook mee met je kind. Eerst letterlijk met je kind aan de hand, en verder naar mate je kind zelfstandiger wordt steeds meer op afstand. Totdat je nog af een toe een goede raad mag geven.
Zo gaat onze moeder Maria van Goede Raad ook met ons mee en zo gaat ook God de Vader met ons mee. En soms is dat lastig, zegt Jezus, want de wereld ziet hem niet en herkent hem niet. En dat geldt zeker in onze geseculariseerde tijd. We hebben moeite met dingen die letterlijk niet kunnen, en we vinden het lastig om dingen te zien die figuurlijk wel kunnen.
Daarom steekt Jezus ons een hart onder de riem. ‘Ik laat jullie niet als wezen achter. Nog een korte tijd dan zul je begrijpen dat ik in mijn Vader ben, dat jullie in mij zijn en dat ik in jullie ben.’ Kortom, wij in God en God in ons. – Misschien is dat net zo moeilijk te geloven als het verhaal van Maria van Goede Raad die opeens vanuit Scutari meegaat naar Genazzano; en die van daaruit via de Augustijnen uiteindelijk ook met ons meegaat.
En toch geloven we dat het waar kan worden: dat hij met ons meegaat als een moeder van Goede Raad. Moge het zo zijn.
Ekkehard Muth, 14 mei 2023
