Hemelvaart 2024 – Overweging
Fijn dat we hier bij elkaar zijn na een kopje koffie en met een lekkere lunch voor de boeg. En een bijzondere pluim voor degenen die vanochtend al waren dauwtrappen. Het is typisch Nederlands, als je tegen een Nederlander zegt: ‘hemelvaart’ dan is het eerste wat hem te binnen schiet: dauwtrappen. Dat is wel opmerkelijk. Bij hemelvaart denken we dus juist niet aan de hemel maar we denken aan de aarde.
Diezelfde beweging gebeurt in ons evangelie ook. Vlak voor dat Jezus ten hemel opgenomen wordt stuurt hij zijn leerlingen juist de wereld in, ‘trek de wereld rond,’ ga dauwtrappen.
En hij noemt allemaal dingen waarvan wij denken dat die alleen maar in de hemel kunnen: demonen uitdrijven, spreken in onbekende talen, slangen oppakken, gif drinken zonder dat het je iets doet, en zieken gezond maken. Allemaal dingen die eigenlijk alleen maar in de hemel kunnen, maar hij voorspelt dat die juist op aarde gaan gebeuren.
Daarna neemt Jezus plaats aan de rechterhand van God, en de leerlingen gaan op weg de hele bekende aarde over. God zelf helpt hen en zet hun daden kracht bij. Daarom zouden we deze dag eigenlijk niet ‘hemelvaart’ moeten noemen, maar ‘aardevaart’. Jezus wordt weliswaar in de hemel opgenomen, maar in ons evangelie komt de hemel juist in de wereld.
Laten we daarom blijven dauwtrappen. Dat is denk ik de roeping van ons als kerkgemeenschap, dat we dauwtrappen, soms letterlijk zoals sommigen van ons vanochtend, maar vooral ook steeds weer vertaald in alles wat we doen en denken. Met ons hart in de hemel, maar met beide voeten op de grond. Moge mede door ons de hemel op aarde komen.
Ekkehard Muth, 9 mei 2024
