Tijdens mijn vakantie in eigen land maakten we ook even een uitstapje over de grens naar Bad Bentheim. En daar ontdekten we plotseling achter het kasteel een plek die ons heel bekend voorkwam. Mooie oude keien langs een rotswand omhoog onder een oude eikenboom met de kasteelmuur op de achtergrond. Ja dit was de plek waar in de film van Herman Finkers opa op weg naar ‘De beentjes van Sint Hildegard’ in elkaar zakt en met een glimlach op zijn lippen komt te overlijden.
Opa was achter de geraniums vandaan gekomen en uitgebroken uit de sleur van zijn leven, en vooral een beetje gevlucht uit de beknellende zorg van oma. Samen met zijn ezel wilde hij naar naar de beentjes van Sint Hildegard. Hildegard von Bingen, de mystica uit de 11e eeuw, heeft de mensen toegeroepen: ‘Mens, word wie je bent!’ Daarbij had ze natuurlijk nog niet de uitwassen van het individualisme voor ogen, maar ze bedoelde daarmee: mens, wees zo menselijk als je maar kunt, maar ook: mens, stijg boven jezelf uit. Zie je menselijkheid onder ogen, maar zie vooral ook je goddelijkheid die jouw gegeven is.
Opa wilde zich niet langer zoals de leerlingen op het meer angstvallig achter de reling verstoppen, hij wilde net als Petrus over de reling stappen. En ook al zou hij uiteindelijk ten onder gaan, dan heeft hij toch een paar stappen over het water gelopen.
Mens, word wie je bent, zegt Hildegard von Bingen. En in ons evangelie zou zij misschien zeggen, mens, zie hoe je je achter de reling verstopt, maar probeer ook eens om over water te lopen.
