Dat wij leven
Lieddag op 6 april was een groot succes!
Al een uur voor de officiële inloop meldden zich de eerste zangers al bij de receptie. Gelukkig had ons vrijwilligersteam alles al klaarstaan om de deelnemers met koffie en Marikenbrood te ontvangen. Ter gelegenheid van de eerste sterfdag van Huub Oosterhuis had Stadsklooster Mariken uitgenodigd voor een lieddag om Oosterhuis te herdenken, maar vooral ook om Oosterhuis te laten klinken.
230 zangers
Ons eigen stadskloosterkoor en de zangers van het Mediorenkoor mengden zich onder de 230 deelnemers uit het hele land en uit België, en samen zongen we de sterren van de hemel.
Met groot enthousiasme dirigeerde Rob Engels dit grote koor. Met veel humor en kwinkslagen, maar ook met vaste hand waar dat nodig was stuwde hij de zangers tot hoogste hoogten. Bewonderenswaardig hoe Selma Peters aan de piano door haar spel, ondersteund door Wout Moerman op de contrabas, de zangers aanspoorde en meesterlijk begeleidde. Het was een feest om zo met elkaar te mogen zingen.
Oosterhuis als vernieuwer
In zijn openingswoord benadrukte Ekkehard drie aspecten waarom we als Stadsklooster deze lieddag wilden houden: 1 Als een zelfstandige geloofsgemeenschap in vrij verband zien we ons zelf als een tak aan de boom die uit de wortels van zijn studentenecclesia voortgekomen is. 2 Door zijn vernieuwende liturgische taal omzeilt Oosterhuis het instituut kerk als bemiddelaar van het heil. In plaats daarvan reikt hij taal en beelden aan waarmee iedereen zelf de eigen spiritualiteit kan invullen. 3 Door ons bij het zingen nieuwe taal in de mond te leggen maakt hij de kerkganger tot een mede-voorganger. – ‘Zo schept de nieuwe taal van Oosterhuis niet alleen nieuwe beelden en nieuwe inzichten, maar ze betekent ook democratisering van de kerk, bevrijding van dogma’s, en ze maakt jouzelf tot eigenaar van je geloof.’
Er is uiteraard nog veel meer te zeggen over Huub Oosterhuis, en dat konden de deelnemers nalezen in het door BerneMedia gratis ter beschikking gestelde Oosterhuisnummer van Heilig Spel – magazine voor rituelen, liturgie en spiritualiteit. Daarin wordt in een column Oosterhuis verheven tot ‘kerkleraar’, en een beetje katholiek weet dat dat de opstap is naar een latere heiligverklaring. Zo komt er misschien toch nog iets terecht van het feit dat Huub Oosterhuis in 1933 op Allerheiligen geboren is.
Uit het leven van Oosterhuis
Marc van Dijk, de auteur van Huub Oosterhuis – de biografie, vertelde gedurende de dag onbekende, bijzondere en ontroerende episoden uit het leven van Oosterhuis. Zijn boek was te koop en hij mocht veel exemplaren signeren. In de afsluitende viering ging hij erop in dat Oosterhuis op Eerste Paasdag overleden is. ‘Geloofde Oosterhuis zelf eigenlijk dat hij na zijn dood nog ergens zou blijven? Hij gaf nooit een direct antwoord op die vraag. Hij vertelde een verhaal, steeds weer een ander; het was een thema in zijn werk: waar zijn onze doden, verkoold, verwaaid? Hij schreef er meer dan eens over, en met de prachtigste beelden – ‘het zal in alle vroegte zijn als toen … de steen is weggerold … dan zal ik leven’. Hoe zo’n opstanding zou kunnen, liet hij dichterlijk in het midden. ‘Ik zal wel zien’, zei hij.’
Hoe dan ook, het is zeker in de zin van Oosterhuis dat de opstanding niet alleen in het hiernamaals plaatsvindt, maar juist in het hier en nu. En hoe kan dat beter dan door Oosterhuis te zingen!
Het dak ging eraf
En dat hebben we gedaan. Zeker toen ’s middags in de viering nog negen orkestmusici erbij kwamen ging het dak eraf. In de viering kwamen alle liederen nog een keer aan bod, maar nu in een overstijgend kader die ons allen nog eens extra optilde.
Opgetild werden de deelnemers echter ook door de vlekkeloze verzorging en catering. Koffie, thee, Marikenbrood, de overheerlijke lunch, versnaperingen en de feestelijke borrel tot besluit. Steeds weer op tijd stond alles maar weer klaar, was alles schoongemaakt, en werden de bezoekers in de watten gelegd. Ongelofelijk wat onze vrijwilligers achter de schermen voor elkaar hebben gekregen.
De dag had eigenlijk mooier niet kunnen zijn, ware het niet dat Rob toch nog een verrassing in petto had. Onverwachts ging hij op zijn knieën om Ans ten huwelijk te vragen. Het volmondige ‘ja’ werd bijna overstemd door de grote jubel van alle deelnemers.
Wat een feestelijke dag. We zien al uit naar de volgende lieddag op 29 maart 2025. Graag tot dan.
Kijk hier het video-verslag van Thijs Lavrijsen.
Kijk hier de afsluitende viering.