Viering zondag 30 augustus – Augustinusfeest

Ons Augustinusfeest is altijd het feestelijke begin van een nieuw jaar, waar we weer samen als kerkgemeenschap met elkaar optrekken. Achter de schermen is het dan altijd al een drukte van belang, er worden taarten binnengebracht en lekkere hapjes, glazen en kopjes worden klaargezet, want straks na de viering zullen we toasten op een nieuw begin.

Maar vandaag verloopt ons Augustinusfeest heel anders. Zoals ook het laatste half jaar heel anders is gegaan. Vandaag blijft het voor en na de viering stil. Hoewel, niet helemaal, als u straks namelijk naar huis gaat en de computer aanzet kunnen we op onze websitealsnog met elkaar ‘digitaal proosten’.

‘Het zijn slechte tijden! Het zijn moeilijke tijden!’ zo citeert Augustinus de mensen. En hoewel de mensen rondom Augustinus nog niet konden weten hoe de tijden 1600 jaar later eruit zouden zien, hadden ze toen al gelijk. ‘Het zijn slechte tijden! Het zijn moeilijke tijden!’

Best een aantal mensen uit onze gemeenschap hebben inderdaad corona gekregen. Ze hebben het zwaar gehad, en het zal nog een hele tijd duren voor dat ze er weer helemaal de oude zijn. Anderen die ziek zijn moesten in die tijd tussen alle corona-patiënten door zien dat ook zij de goede behandeling kregen. Velen van ons hebben in hun kring van mensen afscheid moeten nemen van een dierbare, vaak zonder dat je erbij kon zijn, en met een schrale afscheidsviering. Je mocht je kinderen niet zien en je kleinkinderen niet knuffelen. En nog: Je doet boodschappen op de gekste tijden om de drukte te ontlopen. De muren komen op je af, en hoe vaak gaat er niet een dag voorbij dat je niemand gesproken hebt. Wie weet staat je baan op de tocht of gaat het slecht met je bedrijf.

‘Het zijn slechte tijden! Het zijn moeilijke tijden!’ Dat geldt ook voor ons als kerkgemeenschap. Maar we luisteren ook naar Augustinus. En die zegt: ‘Laten we liever goed leven, dan worden de tijden vanzelf goed.’ Augustinus is natuurlijk niet zo naïef als de vele mensen nu die denken: hup, laten we goed leven en zo doen alsof het virus er niet is. Laat die anderhalve meter maar zitten. Laten we lekker met z’n allen in het vliegtuig op vakantie gaan en door landen hossen waarvan je al ziet aankomen dat die oranje zullen gaan kleuren. En laten we gewoon de oudjes thuis opsluiten zodat de jongeren kunnen feestvieren. – Nee, met zo’n goed leven maak je de tijden juist nog slechter.

Het gaat er dus niet om dat je zo doet alsof de slechte tijden er niet zijn. Je moet de slechte tijden juist serieus nemen, maar midden in die slechte tijden kan je wel goed leven en op die manier kunnen zelfs slechte tijden goed worden. En al zeg ik het zelf, van begin af aan hebben we inderdaad geprobeerd om midden in de crisis toch goed te leven:

Bijvoorbeeld met onze online-vieringen. Meer dan een gewone parochie moeten wij het hebben van de zondagse viering en de ontmoeting er omheen. We hebben geprobeerd om dat gemeenschapsgevoel zo goed en zo kwaad als het kon met onze online-vieringen overeind te houden. Door de inspanningen van onze musici en zangers konden we toch samen zingen terwijl iedereen gewoon thuis achter de computer zat. Het is ons zelfs gelukt om in de goede week en met Pasen en Pinksteren de rituelen met elkaar te beleven. Zo kon het gebeuren dat je weliswaar achter je computer zat en toch opgetild werd. De eerste communie kinderen en de kindernevendienst kinderen kregen leuke filmpjes en opdrachten opgestuurd, en daar maakten ze foto’s van en stuurden die weer terug. – Laten we liever goed leven, dan worden zelfs slechte tijden ook een beetje goed.

Matteüs 16, 13-20

‘Tu es Petrus’, jij bent Petrus – ‘petrus’ is het Latijnse woord voor ‘steen’ – ‘jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen.’ Dit zegt Jezus tegen zijn leerling die tot nu toe Simon Barjona heette. Maar vanaf nu zal hij Simon Petrus heten.

Voor de kerk is ons evangelie een bijzonder belangrijke passage, want uit dit stukje evangelie kan je afleiden hoe Jezus hoogst persoonlijk de kerk opricht – jij bent de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen. ‘Tu es Petrus’ wordt dan ook telkens weer gebeden en gezongen in de liturgie bij de creatie van nieuwe kardinalen. En het staat in grote letters in de koepel van de Sint Pieter in Rome rondom de stoel van de opvolger van Petrus.

En daarmee is ook meteen alles gezegd over de sterkte en de zwakte van de kerk. Sterk omdat zij door Jezus himself is uitgeroepen, en zwak omdat zij uiteindelijk toch maar op mensen gebouwd is.

Nu kan je van alles vinden van de kerk, je kan er uren lang over klagen en je afvragen of dat nou wel zo’n goed idee van Jezus was om de kerk op mensen te bouwen. Maar je kan ook kijken naar het vertrouwen dat Jezus in ons stelt, en je kan kijken naar dat we ondanks alles toch tot zoiets groots geroepen zijn.

Lucas 1, 39-56

We hebben Maria in de geschiedenis vaak ‘verzoetsappigd’. We hebben zolang een beeld van Maria geschetst als de lijdzame, passieve, zich opofferende en altijd lieve vrouw, totdat we er uiteindelijk zelf ook genoeg van hadden. En inderdaad, we doen Maria er geen recht mee. Is Maria naast de zoete vrouw niet veel eerder degene die oude verhoudingen en starre grenzen doorbreekt.

Ze doorbreekt al de regels doordat zij zwanger raakt terwijl ze niet getrouwd is. En ook Josef doorbreekt de grenzen door zijn verloofde dan niet te verstoten. Maar maakt Maria het voor God mogelijk om de grenzen tussen God en mensen te doorbreken. Natuurlijk komt het in alle godsdiensten voor dat de goden zich bemoeien met de mensen en dat de goden ingrijpen in de geschiedenis. Maar het is in de godsdienstgeschiedenis absoluut nieuw dat de grens tussen god en mensen zover doorbroken wordt dat God helemaal mens wordt. – Maria doorbreekt alle grenzen.